Een liv voor mijn ballerina

Zoals ik in de vorige post al meldde: mijn meis houdt van dansen. Al tijden wilde ik het LIV-rokje van Sofilantjes maken, het kwam er alleen niet van. Een tijd niet genaaid, een tijd alleen in de kussens gedoken. Maar met mooi weer komen nieuwe ideetjes. En na het vinden van een super leuk stofje kwam het er nu wel van: De LIV!



Het was een succes, zowel het maken ervan als de reactie van mijn meisje. Hier gaan er dus meer van volgen "vrees" ik. Vind ik niet erg hoor.
Deze heb ik gemaakt met sweatstof, zo oogt hij stevig en kan hij ook als het weer minder mooi is.

En ondertussen ben ik bijna bij met al mijn maaksels voor de start van deze blog. Deze keer laat ik een kussen zien, gemaakt met een verhuisdeken. Ik kom deze ontwerpen de laatste tijd veel tegen en ik vind ze prachtig! Dus een testversie gemaakt. Dacht grote stappen, snel thuis: neem een schildersdeken want die is aan de binnenkant geplastificeerd. Handig voor buiten. Maaaaar was vergeten dat mijn naaimachine dat niet zo handig vindt. En ook al heb ik een mooie middenklasser onder de naaimachines, dit wilde toch echt niet lukken. Maar met wat improvisatie kwam alles weer goed!



Kus, Natalie

ballerina's

Mijn meisje is een echt meisje, voor zover je je aan de heersende stereotypes mag houden. Haar favoriete kleur is roze, ze zit op ballet, houdt van zwierrokjes en jurkjes. Is altijd aan het zingen en dansen. Wil op pianoles en verder wil ze het liefst tekenen, knutselen, met strijkkralen aan de slag of leren borduren... En zelf aan de slag met een naaimachine. Al vindt ze het ook super om te voetballen met haar papa!
Mijn favoriete website (Pinterest uiteraard, lol) heeft me weer een heleboel inspiratie gegeven om iets moois te maken wat mooi aansluit op ons balletmeisje:




Ik heb gekozen voor fuchsia roze in plaats van het schattige babyroze. Het maakt het geheel toch wat stoerder en ook tijdlozer in mijn ogen.
Als sluiting weer gekozen voor Kamsnaps. Ze zijn op dit moment echt favoriet.
Het sierstiksel was eigenlijk niet gepland. Het biaisrandje lukte niet zo goed als ik gehoopt had. Ik vond het tijd om eens mijn Bernette verder uit te testen, en dan bedoel ik eigenlijk de siersteken. Met dit als resultaat. Ik en meisje zijn er erg content mee!

En om in de cadeautjes voor vriendinnetjes van Sophie te blijven:


Ook deze was voor een kinderfeestje. Het meisje in kwestie houdt ook ontzettend van dansen en van roze, alleen is haar kamer ingericht met de kleuren licht oranje en wit, met wat extra kleurtjes als lichtgroen. Dus met een roze kussen aan komen zetten, tja... Ik had het ijsjesstof een tijdje terug gevonden bij Stoffen.net, ik vond de kleurtjes zo lief. En nu wist ik dat dit perfect was voor dat meisje. De ballerina template heb ik op Pinterest gevonden, ik heb alle stukken uit vilt geknipt en uiteraard een echt tulen rokje voor dit kleine ballerinaatje. Sophie wilde hem eigenlijk zelf houden dus moest ik beloven dat ik er ook 1 in het roze ga maken. Tuurlijk meis. Heb alleen niet gezegd wanneer, hahaha.

Kus, Natalie

Allereerst dank jullie wel voor alle lieve reacties, zowel via Facebook als hier, op mijn vorige post. Het was niet makkelijk om die te schrijven, het was toch heel persoonlijk. En een onderwerp waar men al snel een mening over heeft. Maar ik ben wel heel blij dat ik hem geschreven heb.

In het kader van throwback thursday een kussen die ik een tijd geleden gemaakt heb.

Ik had op Pinterest een aantal kussens gezien met als onderwerp een hondje, bijvoorbeeld een teckel of zo'n "whiskey-hondje". En op hetzelfde Pinterest heb ik een hele mooie template gevonden van een teckel. Het is een kussen geworden van 30 bij 50 cm. De teckel heb ik gemaakt van een oude spijkerbroek.



Dit hondje heeft een fijn tehuis gevonden: hij is bij een vriendinnetje van Sophie gaan wonen. Zij hebben al een echte teckel en daar past zo'n kussen heel goed! Het begint een beetje een traditie te worden vrees ik want ze heeft het kussen voor haar verjaardag gekregen.

En om in de dieren te blijven: ik heb ook 2 kussentjes met een nijlpaard gemaakt:


Deze heb ik voor Sophie gemaakt. Ze wilde zelf ook graag een door mij gemaakt kussentje en ze mocht zelf het thema en de kleuren uitzoeken. Je kunt wel raden wat haar favoriete kleur is toch?



Deze heb ik iets minder "zoet" gemaakt door te kiezen voor spijkerstof als basisstof voor de hoes. Nog steeds wel zoet hoor, met die kleine bloemetjes.

Kus Natalie

De "aan-foto"

Ik heb besloten jullie de "aan-foto" te laten zien van de retrojurk uit de vorige post. Ik vind het lastig om mezelf zo op de voorgrond te plaatsen. Misschien is het toch onzekerheid, ik weet niet. Bang wat mensen zullen denken bij het zien van mij, een "dik" mens. Opmerkingen zullen plaatsen die daarna verwijzen en dan niet in positieve zin. Naar woord, dik. Maar na de ophef van afgelopen week met betrekking tot het weigeren van te dikke mensen voor de erehaag bij de herdenking op de Waalsdorpervlakte ben ik toch na gaan denken. Heb ikzelf er ooit mee te maken gehad? Ja. Nageroepen op straat: vetzak, dikzak, vette zeug. Uitgescholden op mijn werk. Opmerking van een familielid bij het eten van een ijsje na een etentje: meisje zou je dat wel doen, je wordt wel erg dik. Kan nog wel even doorgaan. In het kort dik is slecht. Dik is lelijk.

Wat betreft de ophef: waarom zijn "een tiental klachten" genoeg om 1 van je eigen vrijwilligers zo aan de kant te zetten? Een herdenking van mensen die gefussileerd zijn omdat ze in opstand kwamen tegen juist het uitsluiten en apart plaatsen van mensen op grond van hun geloofsovertuiging. Niet alleen Joodse mensen, maar ook Sinti en Roma, Jehova's getuigen. Maar behalve een afwijkende geloofsovertuiging ook mensen met een geestelijke handicap, zwervers en homoseksuelen. Kortom voor iedereen die "anders" was in de ogen van de Nazi's. En dan beslis je als stichting van de herdenking van die
"opstandelingen" om iemand uit te sluiten op basis van juist dat anders zijn.
Maar een dikke uitsluiten, dat mag volgens de wet. Artikel 1 geeft dat blijkbaar namelijk niet duidelijk weer:

Artikel 1 betreft een voor Nederland fundamenteel beginsel, het luidt:
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

Ik vind het er duidelijk staan. Er staat: of op welke grond dan ook.

Dit postte ik op FB in mei 2017:
Waarom mag je wel dikke mensen bashen, maar als je het woord dik vervangt door gehandicapt, allochtoon of een ander kenmerk dat dat discriminatie is? Een voorbeeld is een vraag bij 'de jongens tegen de meisjes' van RTL4 waarbij de vraag was: doe je het liever met een bodybuildster of met een dikke vrouw. De uitkomst was dat het merendeel het liever deed met een bodybuilder. Dat er überhaupt zo'n vergelijking gemaakt wordt is al stuitend. Ik was vroeger "dik", daarna te mager en continu bezig met het maar niet aan willen komen en nu ben ik weer terug op het 'oude' niveau. Maar zit beter in mijn vel dan toen. Blij en gelukkig met mijn gezin, blij dat ik de toekomst weer zonnig zie, blij dat ik uit de sombere donkere tijd aan het komen ben. En als dat is met een ander lijf dan sommige mensen graag willen, so be it!

En dat meen ik echt. Ik ben van maat 48/50 naar een 34 gegaan en uiteindelijk weer terug naar een 48/50. Maar dankzij een donkere tijd en de daarbij gekregen hulp, de liefde en het geduld van Marco en een aantal belangrijke gebeurtenissen zoals de verhuizing hebben me rust gegeven en geholpen met zelfacceptatie en een soort van houden van mezelf. Ik mag er zijn!

Een klein jaar na de FB-reactie keek ik gisteren de herhaling van Echt Waar?!. Daarin werd uitgelegd dat de zeemeermin ontstond toen zeelieden die al maanden op zee waren zeekoeien op zandbanken zagen liggen en dachten dat het vrouwen waren. Een mythe dus. Snap ik best dat ze dat zagen na zoveel maanden zonder vrouw, slecht eten en alleen mannen en ze beeldden het grappig uit. Maar de opmerking erna was dat niet. Ik weet niet de precieze bewoordingen meer maar de strekking was dat in de huidige tijd er ook zeekoeien zijn maar die zijn niet op zee. Dus.......

Ik volg meerdere blogs mbt curvy dames die de mooiste creaties maken en ook deze volg ik. De blogster, Lottie Mea Jones, is een super mooie vrouw en een echte duizendpoot: onder andere Plus size model, zangeres, styliste. Maar ook een voorvechtster in de strijd tegen fatshaming. En nu ook de initiatiefneemster voor een petitie: een aanvulling omtrent postuur op de wetgeving over discriminatie (Artikel 1). Haar blogpost over waarom ze de petitie gestart is kun je hier lezen. Uiteraard heb ik getekend. Mocht iemand dit ook willen doen, hier de link

Dus vol trots nu de "aan-foto":


Bedankt voor het lezen van deze post.

Kus Natalie

Plus en Zo

Ik heb vorig jaar het boek 200 jurken gekocht. En daar bleef het bij, het kwam er op de een of andere manier niet van. Maar vorige maand het boek toch maar eens "afgestoft" en aan de slag gegaan. Het idee van het boek is eigenlijk vrij simpel. Met een aantal patronen voor tops, rokken, mouwen en kragen kun je oneindig combineren. Ik ben weg van de jurken van de fifties. Wijde rokken, de mooie lijfjes, de accessoires die net wat klassieker zijn. En met een boothals, een kapmouwtje en een wijde rok als gekozen jurkdelen ben ik aan de slag gegaan. De patronen gaan tot maat 54 dus ik hoefde het patroon niet in de breedte aan te passen. Maar toen... Het boek gaat uit van een standaard lichaam van 1.68 en cup B. Komt in mijn geval niet geheel over met de werkelijkheid. Gek hoor. Als je maat 50-52 hebt heb je over het algemeen niet zo vaak een cup B en ik had nog 6 cm extra lengte. Dat werd dus patronen aanpassen. Deze keer wilde ik het echt goed doen!

Allereerst een testversie maken. Anders is het toch een beetje zonde van het geld voor de stof. Heb hem van Terlenka gemaakt, je weet wel dat jaren zeventig stofje waarmee onder andere broeken en rokken gemaakt werden en tegenwoordig met name carnavalskleding. Kreukt niet, kan in de droger en is spotgoedkoop. Dus als het niet een geslaagde versie wordt: geen man overboord. Is het wel een geslaagde versie heb ik er een leuke jurk bij, handig voor op vakantie.

Dan: patroon aanpassen. Gelukkig had ik al jaren het boek "patronen aanpassen voor een maatje meer" van Lorna Knight in de kast staan. Tot mijn grote schande nog nooit gebruikt. Maar onmisbaar ben ik achter. Want volgens het patroon zitten mijn borsten te laag, de breedte ertussen is te wijd enne o ja, de onderkant is een maatje groter. Dat laatste valt nog mee maar de eerste 2, das een uitdaging. En met die uitdaging ben ik wel een uur bezig geweest. Was een heel knip en plakwerk maar met het boek erbij lukte het. Was alleen eerst even vergeten dat als je boven de borst wat stof erbij moet doen, je onder de borst dat er weer af moet halen... Vond het al zo raar dat het voorpand veeeeeel langer was dat het rugpand. Gelukkig was dat voordat ik ging knippen. Het motto is niet voor niets: measure twice cut once. En gemeten heb ik.

Ik had een hele mooie donkerblauwe kleur Terlenka in de kast liggen. Met het knippen kwam ik er achter dat ik te kort had. En daar kwam ik natuurlijk pas achter toen ik alles behalve het rokdeel van de achterkant geknipt had. Hmmmm. Marco zegt altijd: je moet niet in problemen denken, altijd in oplossingen. Dus de kast weer in. En daar lag nog een stuk roomwitte Terlenka, nog over van het verkleedjurkje voor Sophie's feestje. Het patroon van de rok erbij gepakt en deze in 4 delen gesplitst om de rok in een soort colorblock idee te maken. Zie daar, de oplossing.
Het in elkaar zetten van de jurk ging heel goed. Het enige wat lastig is bij de gekozen stof is dat je het niet makkelijk in model kunt krijgen. Het kreukt dan wel niet, heel handig, maar de opengestreken naden wilden ook niet altijd luisteren. De blinde rits ging redelijk, hij is niet geheel blind maar niet te zien doordat het dezelfde tint donkerblauw is als de stof. En de zoom afwerken met biaisband ging ook razendsnel. De pasvorm is prima, al moet ik de armsgaten iets wijder maken de volgende keer. Het past wel maar zit niet los genoeg naar mijn smaak.



De "aan-foto" komt nog. Denk ik. Misschien. Denk het wel...

Een hele fijne zondag allemaal, geniet van het mooie lenteweer!

Kus Natalie

ik tip... een tipi!

Nu de eitjes ondertussen allemaal gevonden zijn en de chocola zelfs bij deze chocoholic de neus uit komt is het tijd voor een nieuwe post.

De laatste tijd kwam ik op Pinterest vaak accessoires met het thema Indianen tegen. Alhoewel, deze benaming schijnt niet helemaal politiek correct te zijn. Hmmmm.
Maar toch vond ik met name de kussentjes in de vorm van een tipi erg leuk.
Ik had bij de Kwantum een enorm leuke gordijnstof gevonden die gemaakt leek te zijn voor het thema Tipi. En ook nog eens zwaar geschikt voor jongetjes. Want die blijven een beetje achter in accessoires-land in mijn ogen. Vaak zijn het toch kussentjes voor een meisjeskamer. Tijd om daar verandering in te brengen!
Het patroon tekende ik zelf en na een beetje experimenteren met de formaten aan de slag gegaan.



Ook voor meisjes (of hun mama) die niet zo van prinsesjes houden een tipi:

Het bloemetjesstofje had ik al heel lang in mijn stoffenvoorraad liggen. Eerst met het idee er een jurkje mee te maken voor mijn meisje. Later weer om te verwerken in een quiltje. En uiteindelijk is het nu onderdeel van een tipi-tje. Ik blijf het zo'n schattig stofje vinden! Deze is eigenlijk wat meer voor een meisje-meisje, binnenkort toch maar eens wat experimenteren met verschillende kleuren en stijlen.

Over experimenteren gesproken: mijn vierde post en de vierde layout van de blog. Deze is voorlopig een blijvertje. Denk ik ;)

Een fijne 2e paasdag allemaal!